Gittikçe Güzelleşiyorsun

İşte yine seninleyiz
Yeniden en incelmiş yerinde ayrılığın.
En zor yerinde,
Ve alışılmışlığından sıradan.
Bu defa uzun tutmayalım ellerini birbirimizin,
Ellerimiz yeterince sıradanlaşmışken.
Temiz yerlerinden başlayalım vedalaşmaya,
Çünkü onlar kaybolmaya en müsait yerlerin, kaybetmeyede.
Kaybolmak; imkansız bir doğa olayıymış.
Konuşurken kişinin gözlerinde kaybolmak dışında.
Gözlerin demişken,
Kahve rengi gözlerin,
Yani ben kahve renginide çok severim.
Uzun boynunuda, saçlarınıda..
Saçlarınında değişik bir havası var zaten.
Onlar kırılmayada müsait en az senin kadar.
Kırmaya gelince yeterince yaratıcısın
Zaten sen hep yaratıcısın
Aşkında, şiirinde yaratıcısı.
Ayrılığında yaratıcısı.
Sen düşlerimin ve hayallerimin yarısı
Daha bir lokma huzurun geçmemişken boğazımdan;
Sahi neresinden başlamalıyız vedalaşmaya?
Kalbinden mi?
Unuturmuş gibi onca kırılışını kalbimin.
Şimdi bir kez daha kırılırken.
Ve usanmadan bir kez daha..
Aslında konu ayrılık olduğunda kimse eline su dökemez,
Ki her seferinde güzelleşiyorsun gittikçe..