Gittikçe Doluyorum Şiiri - İbrahim Yay

Para gelip gidiyor... o kendi döngüsünde,
Gelecekleri görmeden kaybettim diye üzülme.
Yine de bedeli ödenemez bir can geldi geçiyor,
Hayatta yapamadıklarından dolayı üzülüp gitme.

Kendime dönmem lazım... çok uzaklaştım,
Hatıralarımdan kesitler beni tatmin eder oldu.
Yaşanmamış ve görülmemişleri düşlerimde tattım,
Yalnızım çünkü, hayatımda sevecek kimse yoktu.

Dertlerim dert değil... boşverdim çoğu kavramı,
Aşmış gitmiş boyumdan çırpınıp duruyorum.
Maddi hayatta her ne kadar sakin görünsem de,
Maneviyatımda savaşın ortasında kalıp ölüyorum.

Ne şaheser yazdıklarım... ne de elle tutulur bir şey,
Bakıyorum benden çıkanlara, her yeri dolduruyor.
Normalde içimin boşalması gerekirken çaresiz,
Ben aksine, trajik bir şekilde gittikçe doluyorum.