Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
jale vallahi kızımın gidişine değil torunumu görmediğime üzülüyorum çok özledim kaç aydır görmüyorum evlat nankör oluyor bunu bende iyi kimse bilmez
canım arkadaşım jale bende aynı senin durumundayım kızım arkasına bile bakmadan arama beni diye haykırdı bir annenin en duymayacağı söz üzülme
bana damdan düşeni getirin demiş ya hoca nasreddin.ben damdan düştüm.her yanım acımıştı.bu şiir gerçekten havayı bulutlandırıyor.orjinal yağmur havası.daha önce okumuştum ama henüz damdan düşmemiştim.sizi kutlarım.bütün hüzünleriniz mutlulukla yer değiştirsin dileklerimle....
ne kadar güzel olmuş
okumakda geç kaldım ama
beğeni ile okudum
işlenmemiş maden gibi
işlenişi yani okunuşu mükemmeldi
ciğer paresi
kutlarım duyguların bir annenin sevgisi
ilhamın vede kalemin hiç tükenmesin
buşiiri okuyuptaağlamamak mümmkün değil ama inanınki yaşambu.insan doğup büyüyor güngelipyolunu çiziyor,beraber yaşıyacağını sevip kıtalararası bileuçup gidiyor,duaedelim hep mutlu olsunlar,negüzelki severek uzağa gitmiş,gönüller yakın olsun.saygılarımlm.
BİR ANNENİN, SEVGİ DOLU İÇSEL DUYGULARININ DİZELERDE BİR NEHİR GİBİ COŞTUĞUNU GÖRDÜM.
BİRAZ HÜZÜN, BİRAZ SİTEM VAR DİZELERDE VE YÜREKTEKİ ACILAR ŞİİRİ AĞIT GİBİ ALGILATIYOR İNSANA..
ŞİİRİN BAŞLIĞI BİLE, ÇOK ŞEYLER ANLATIYOR..
YANIMIZDAN UÇUP GİTSELER BİLE, ONLARIN MUTLULUĞU BİZİM MUTLULUĞUMUZ, ONLARIN HÜZÜNLERİ BİZİM HÜZNÜMÜZ OLUYOR...
OLAĞANÜSTÜ GÜZELLİKTEKİ ŞİİRİNİZ İÇİN SİZİ YÜREKTEN KUTLUYORUM.
TAM PUAN
SAYGILARIMLA
Harika bir şiir okudum ama hüzünlüydü, sanki bir yürek yangınının dışa vuruşuydu, bunun için üzüldüm yaşardı gözlerim. Allah kavuştursun diyeceğim ama çok kızgınsınız sanki stemde etmişsiniz Allahın affettiğini kulu da affeder hele anneler hiç dayanamaz büyüklük edin bence tam puan saygılar
değerlijalehanım önemli olanonlarınmutluluğudeğilmi mutlulukdilemektenbaşkayapacakbirşeyyok saygılarımla
Ayrılık çok kötü..Teşekkürler hemşehrime.
gittiğini biliyorum da, yitirdiğimi söyleme bana. Bu sözlerden sonra edecek tek kelime bulamıyorum. bir özlem ancak bu kadar güzel ifade edilebilir. başarılar. ümmügülsüm hasyıldırım
Bu şiir ile ilgili 123 tane yorum bulunmakta