-Gittiğinden Beri- Şiiri - Elif Gülay

Gittiğinden beri;
Sensizilikle boğuşuyorum zifiri gecelerde
Işığın olmadan göremiyorum..

İnsafsız yalnızlık sırtımdan
vurur beni sen yokken,
Ellerim tutar sonsuz boşluğu,
Gözlerim dalar sebepsiz,
Ve bir şimşek gibi böler
uykularımı düşlerin.
Özlemin savurur bir sınırdan
bir sınıra bedenimi,
Yakıcı çöller içinde
kurur dudaklarım serapsız.
Ve bir kayboluş anında kanar yüreğim..

Gittiğin terminalde bırakmıştım mutlulukları,
Arkandan bakarken binalar yıkılmıştı,
Zaman durmuştu sanki,
Tüm şehir susmuştu,
Sen susmuştun
Ben ağlamıştım;
Kanamıştım oluk oluk..
Sarsıntılar yaşanmıştı beynimde
Bir hudut çizilmişti aramıza,
Şerefsiz bir kurşun
geçmişti ellerimizden..

Sen gidince o terminalde,
Herkes susmuştu;
Ben ağlamıştım,
Yıldızlar kaybolmuştu
Ay küsmüştü geceye,
Ve ben küsmüştüm herşeye
Kapılarını kapamıştım herkeze
gönlümün,
Sen geleceksin diye..

Gittiğinden beri;
Dört mevsimden oldum,
Baharımdan vazgeçtim,
Gözdeki yaşımı tükettim,
On yedi yaşımı tükettim.
Zaman başkalarına aktı,
Bahar başkalarına,
Çiçekler,kuşlar başkalarınaydı..
Yalnız yağmur bana yağdı;
Bana yakın; yüreğime benzer bulutlar
Damlalar gözlerim.
Sen yokken;
Yağmurlar bana yakın;
Sen uzakken..

Gittiğinden beri;
Bedenim heryerde,
Ruhum hala diz çökmüş
o gittğin terminalde..
Gelirken oraya da uğra;
Ruhumu topla yerden.
Biraz ezildi ama çam sakızı
çoban armağanı,
Benden sana dönüş hediyen..