Gittiğinde Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

her şey eskimeden
olup bitenleri bir telaşla anlatabilsem
nihayetinde aşk çılgınlık yapıp dokunulmazlığımı kaldırmış
belli ki kanatlarına alıp muhteşem rüzgarlarına kaptırmış
hararetiyle dizginlerimi boşaltıp
sevgilimi eğlenceli ciltlik kitaplara
beni de şifreleri çözecek aşığa dönüştürmüştü
sonraları trajedi kavşağında muamma olmuş
anlamsızca ayrı düşmüştük bir kere
haliyle kederli cümleler tarifsizce dökülmeye başlayıp
haydi şimdi şiirinin zamanı diyor
yarın belki de romanını gibi filozofça laflar edebiliyor
filmleri çekilecek şarkıları söylenecek gibi kehanetler saçmalıyordu
hayal ve gerçeği öngöremezken
zaman duygularıma anlayış göstermemiş
isyanlarımı sessizliğe gömmüştü
metanetimi korurken manidarlaşmıştım
şu soğuklarda sıcak olan tek şeyse senli düşüncelerdi
bu aramızdaki tek iletişim aracıydı
duygularımı bu kanaldan besleyip büyüte biliyordum
yoktun sonrasına uzanamıyordum da
dalgınlığımı ayrışması için doğaya bıraktım
düşüncelerim hayalet gibi duvarlardan yansıyor
sevginin yeniden şekillendirmesini bekliyordu
şehirlerin aldanmış söyleminden uzak
sahte ilişkilere bulaşmadan
doğanın büyüsüyle tatlanmak istedim
çünkü kendimde görmek istediğim doğallıktı sendeki
aslında bu arayışlar seni bulma kaçamaklarıydı
zor zamanlarımda aldırmaz davransam da
nöbetlerim içimdeki Everest'ini çoktan oluşturmuş
ulaşmam gereken zirveler olarak karşımda duruyordu
hazanda köklerini söküp veda ederken masumdun
yıkıntıysa bu masumiyetin gölgesinde zehirlenmiş
çırılçıplak ateş çemberinde kalmıştı
ilacım sevgiliyle buharlaşmış
hastalığın yan etkisi bağımlılıkla baş başa kalmıştım
şu an nasıl da seni düşünüyorum
bu düşüncenin evreni dolaşıp seninle buluşacağını
ve hissedeceğini biliyorum
sürdüremediğim yerde endişelenip şaşkın şaşkın eyvah
yoksa bunlar hayal dünyam ve sen benim farkımda değil miydin
deyip utançla söyleniyorum…

(23.01.2016)