Gittiğin Yere Biraz da Beni Götür

GİTTİĞİN YERE BİRAZ DA BENİ GÖTÜR
(YÜREĞİMDE AKŞAMDAN BERİ ELELE TUTUŞAN DİZELER)

gittiğinden beri günler mayın tarlsı
ömrüm zamanın kirli dudaklarından düşürmediği sigarası
insanı acılara sürgün eder gönül yarası

hep hüzün mü doludur
doğum ile ölüm arası
ömrüm mutluluk fukarası
içimden silinir mi sanıyorsun gidişinin yarsı

sığınacağımı sanma kadere
sen bir kere gidiyorsun
ben binlerce kere
dayanamam böylesi gitmelere
sensiz bu şehir yıkılır üstüme
cam gibi ufalanır sevinçlerim
kedinin ağzındaki serçe gibi
hasretin dişlerinde kanar düşlerim
sevdiğim bensiz nere
biraz da beni götürür müsün gittiğin yere

hasret yakıyormuş
ayrılık yıkıyormuş insanı
gönül yurdumda kül
sevdalı yüreğim kırık zeytin dalı

şu an nerdesin
söyle ne haldesin
senden bir haber verse
gönlümün kapısını ansızın çalıp sesin

sanma ki abartıyorum
sensiz günler kurşundan ağır
ve işkenceci gibi sağır
ben kendime batıyorum

insan sevdiği kadar özler
cennetimdi o gözler
yakamoz gibi gülen gecemi götürdü
gül gibi gülen gündüzümü
yeryüzünün bütün paliyançolarını toplasanız
güldüremezler yüzümü

halim karadenizin susuşu
halim dalından gonca gülün düşüşü
gündüzde güneşin
gecede ayın üşüyüşü
ben diye koynuna basar mısın
süzülüp kirpiklerin ucundan
balkonun demirine konan
gülüşü yırtık kuşu
bilir misin onları neden korkutur
(bu) şairin düşü

zulalarında işkence gizli
postal izli
kapkara yüzlü
eylül sabahları gibi günler yaşıyorum
öteli mi oldum acıların
istanbul gibi ağlıyorum
sanki yeryüzünün bütün hasretini ben taşıyorum
bilirim hasretlerin beşiğisin ama
sen de susturamasın içimdeki hasreti diyarbakır kalesi

ben yoksul çoçuğun fırtınaya kaptırdığı uçurtması
karakışın ortasında sahara yaylası
gülüşleri çalık harran ovası
dayanılır gibi değil
bu şehrin beni sensizlikle vurması
zor yarısı giden bir inasının ayaklarının üstüne durması

gel de kaldır beni
ya da gittiğin yere biraz da beni götür
sevgi tarlası yüreğim sana mutluluk büyütür