Mevsim kıs keskin poyrazların zamanı, göçmen kuşlar terki diyar eyledi ve atkılar sarıldı sevgili yerine boyunlara. Bu sensiz ikinci kışım, aslına bakarsan kış ya da soğuk degılde sensizliktir üşüten yuregımı ve bedenimi.
Bu aralar her şeyle ve herkesle bir tutuyorum kendimi, alelade bir sokak lambası, ne yapacağını bilmeyen bir meczup ya da köşe başında içip sızmış bir berduş, yanı aslına bakarsan herkes biraz ben ve ben sanki herkesim.
Dun gece bırakıp gıttıgın o evde resimlerine baktım uzuuunnn uzun ve anladım ki, hala sen varsın olmaman gereken bu yürekte. Neden bırakıp gitmiyorsun, neden bana böylesine acı veriyorsun, çekip gittiğin gibi gitsene benden de.
Neyse, aslına bakarsan sana kızgın olduğum kadar kendime de kızgınım. Bütün bu suskunluğum ve dudaklarımı kanatırcasına ısırmamın tek sebebi sen degılsın.Ama biliyorsun iste sevdim seni,hemde hıc kimsenin sevemeyecegı kadar sevdım senı.Şimdi desen ki,hanı olmaz ya bende senı ozledım,yenıden başlayalım desen,şairinde dediği gibi “bende sana yetecek kadar ben kalmadı”
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta