Gittiğin Yer Soğuktur Gardaş

Ahhhh…
Yüreğimin eşiğine bir kara taş düştü,
Adını andıkça içimden bir ses göçtü.
Gittiğin gün var ya…
Gökyüzü çöktü üstüme de, dünya bana dar düştü.
Ellerim uzanır amma, tutamam…
Gölgen bile kalmadı ardımda.

Vay vay gardaş…
Dünya malı bir yana da, senin yokluğun ağır,
Dizlerimin bağı çözüldü, içime bir ateş çağır.
Gözümde yaş değil artık,
Her damlası bir ömür yangın,
Gel desen gelemem gayrı,
Gidenin ardınca yol düşmez gardaş…

Kaldı umutlar yarım,
Ay doğar da hüzün iner,
Üstüme gece gece.
Bir ses gelsin istedim,
Senin o eski hâl hatrın hele…

Yoluna kilitmi vuruldu?
Dönüşün yokmu denildi?
Gittiğin yer soğuktur gardaş,
Üşümesin yüreğin orda bir gece.

Ahhh, ahhh…
Toprak seni saklar amma beni koymaz içeri,
Ben sana nasıl doyayım,
Nasıl susturayım bu yâri?
Gel desen gelirim amma
El yetmez o kara yere…

Canımdan can gitti gardaş,
Kaldım ben bu kederle.
Bir rüzgâr esse de,
Getirse kokunu bana.
Bir kuş konsa pencereye,
Sen sanırım hâlâ.

Dünya döner, ömür geçer,
Yaralar yine kabuk bağlar…
Ne gün doğar içime, ne gece diner ağlar;
Sen gideli içimde bir boşluk oyulur gardaş,
Bir mezar taşsız ağlar…