Gittiğin Yağmurla Gel...

Bu kadar tenha bu kadar ıssız
Bu kadar sahipsiz kimsesiz değildi şehir
Sağanak sağanak üstüme yağan
Acıma ortak kuşların gözyaşları şehri serinletir
Gözlerin kim bilir hangi şehrin gökyüzünde maviyi gülümsetir
Şehir bu kadar karanlık değildi uykum kaçar gecem gündüzleşir
Yoldaş olup hayalin geceye siler anılar gözyaşlarımı
Yokluğunu şikayet eden gülüşmelerimizle zifiri karanlık dertleşir
Gökyüzünün mavisini geri getir unutma sevdiğim
Sabah olduğunu anlamam sensiz gündüz bile karanlık bunaltıcı şehir
Zorda olsa kabullendim kavuşmak mahşere kaldı
Dünyada umudum yok ellerimiz mahşerde birleşir
Dön ne olursun gün ışığım
Dön sensiz harabe şehir
Yokluğunun bombardımanında ağır yaralı
Hapishaneye döndü şehir şimdi sana aşık bir esir
Gittiğin yağmurla gel diye arşa dua yükseltir