Gittiğin Günden Beri

Bu sabah, tan yeri ağarırken uyandım.
İçimde ki hüzne karşı bin bir umut vardı,
Ve yanıldım.
Ellerim semaya açık,
İçime çöken sensizliğin hüznü bir ağıt
Her yeni bir gün seni getirecekti.
Umuda uyanış ve doğrular uzak!
Hep mi yanlış?

Yeni arayışlar ile uyanırım doğan her yeni günde
Umuda dair içimde ne var ise…
Kendimi avutmuş olsam da,
Belki bugün değil yarın diyerek
Seni saracağım güne bir adım daha yaklaşıyorum..
Yalnızlık şiirleri karalarım, dizeler eksik
Ellerimde kaldı kalemim yazamam
Benden gittiğin günden beri…

Sevip sevilirken terk edilmek,
Aynı bedende ruh ikizi gibiyken
Başka bedende can bulup, nefes almak
İnsana nasıl koyar bir ben bilirim….
İtaatkarım ve inançlarım diyerek
Yürekten sevdiğini dilin ile ikrar etmeden
Gidişin yok mu?
Kor ateş gibi çöker yüreğime
Sağanak yağmurlar az gelir, içimdeki ateşi söndürmeye
Özlemin hançer gibi saplanır ta şurama,
Yetmez hiç bir sevgi gidermeye…
İçimde kaldı umutlarım,
Benden gittiğin günden beri…

Karanlık zifiri geceler hep uyurum
Gün boyu hasret kaldığım özlemini
Görebilmek için düşlerimde…
İlaçtır her şeye iyi gelir denilen zaman
Yüreğimi bu kadar hiç dağlamamıştı…
Bin bir umutla dört elle sarıldığım sabahlara
Güneş doğmaz oldu…
Ne gündüzüm belli, ne de gecem
Dünyam karanlık şimdi
Yine ellerimde kaldı umutlarım
Benden gittiğin günden beri…

Sensizlik bedenimi öyle sarmış ki,
Kangren gibi iyileşmez bir yara açtın gönlümde
Hani olur ya, bir gün dönersen geriye
Sen bile dolduramayacaksın içimde açtığın boşluğu,
Bin bir parça kalacak, can kırıkları ile dolu yüreğim.
Ne zaman seni hatırlasam, seni düşünsem
Can kırıkları yüreğime batar, kanatır
Dayanılmaz bir hal alsa da yokluğun
Beklemiyorum yeni günden hiçbir şey
Sensizliği yaşamak istemiyorum varlığın ve yokluğun arasında,
Alışmaya çalışıyorum yokluğuna içimdeki boşluklarla,
Can kırıklarıyla,
Ellerimde kalan umutlarımla,
Benden gittiğin günden beri…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
19.08.2013