Gittiğin gün mevsim sustu Şiiri - Erhan ...

Sessiz bir mevsim
Sessiz bir gün dü ,
Ve sen gittin , vazgeçtin
Sevmekten
Sevgiden ,
Beni , bir damla gözyaşına sığdırıp
Bir hoşçakal'a sarıp gittin.
Beklemedin ,
Sessizce avuçlarımdan akıp
Yüreğimden
Köklerini kanata kanata gittin.
Her yer soluktu
Her şey yorgundu
Mevsim sessizdi.
Ben yüreğimi toplayıp
Yüklendim
Uzak kentlere .
Birden irkildin
Teninde yabancı el
Soluğunda ölüm korkusu
Ellerin , ihanetin avucunda .
Yalnızdın
Yorgundun
Tükenmekte olan hayallerin
Biten umutların acısını ,
Sevdanı
Sevgini
Gömdün yüreğinin en derin odalarına.
Herşeyi sine-i mahşere çektin
Vuslat gününü bekledin.
Haykırmak
Yeri göğü yırtarcasına
Bu acıyı , ızdırabı
Duymadılar
Duymak istemediler sesini.
Haykırışını
İsyanını
İşitecek kimse yoktu ,
Yalnızdın
Ürkek bir serçe gibiydi yüreğin
Korkuyordun
Dudaklarındaki sesinden ürküyordun
Sesini yutup içinde boğuyordun
Sen yüreğine sığmıyordun
Yüreğin, içine sığmıyor
Sanki infilak edecek bu yürek
Bu beden yanacak
Ve sukut çöktü
Sessizce bekledin.
Mevsim sonbahardı
Gün yorgundu
Mevsim soluktu
Herşey çok yorgundu.