Gittiğin Gün Şiiri - Suna Kınacı

Yosun yeşili değildi gözlerin
Deniz mavisi de değil
Çıplak bozkırlara benzerdi
Güldüğünde çiçeklerle bezenirdi.
Ve ben...
Hayatı gözlerinde bilirdim
Yaşama tutunmayı ellerinde
İşte bu yüzden,
Denizleri,gökyüzünü hatta
Papatyaları bile karaya boyadım
Gittiğin gün.

Gülüşünle yeşerirdi umutlarım
Çiçekler saçının tellerinde açardı
Teninde kokardı bahar çiçekleri
İşte bu yüzden,
Çöle döndü hayatım
Gittiğin gün.

Yeniden sevmek hayallerde kaldı
Seni sevmekse geçmişe armağan...
Geri dön,dönebilirsen şimdi
Pişmanlığını atıp kör kuyulara
Ya da bir kurşun sıkıp yalnız yüreğine
Aç kanatlarını sonsuzluğa
Ve,
Al götür bende kalanları da
Çünkü,
Sevilmeyi yalnız sana yakıştırdım
İşte bu yüzden,
Ruhumu sana bırakmıştım
Gittiğin gün.