Gittigin gün Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Gittiğin gün senin ardın sıra bakakaldım.
O günün üstünden çok zaman geçti.
Ama kalbim anar zaman zaman seni sensiz.
Dokunamam seninle dokunduğum şeylere.
Yanacağım diye çok korkarım.
Büyülüydük biz bir birimize.
Ruhumu büyülerdi o güzel gözlerin.
Nasıl gittin nasıl bıraktın beni yalnız.
Çağladı göz yaşlarım.
Agladı benimle gökyüzü.coştu deniz.
Bir İstanbul inledi benim feryatlarıma.
Ve sen gittin.
Benim yaşantım bitti.
Şimdi,bakıyorum hatıralara dalıyorum sevgi deryasına.
Sevgisiz aşksız yaşamak benim felsefem değil diyorum.
Ama Allah kahretsın senin gibisini.seni sevebileceğim gibi birisini bulamıyorum.
Ne vardı beni bırakıp gitmekte.
Yorgunum ey güzel insan.
Bitkin hele de bıraktığın iki can canımız yavrularımız.
Onlarla uğraşmak çok zor.
Bizim gibi olmalarını bekleyemem ama devir değişmiş.
Bu ne biçim dünya imiş.
Sevgi balı zehir olmuş.
Dostlardan gelir kanlı taşlar
Gözlerden iner yaşlar.
Bırakıp gittiğin anlar bence yalan oldu.
Ey sevgili bize ne oldu.