Gittiğin Gün Şiiri - Aykut Yakup Gültekin

Ve gittiğin gün tutuştu içimde yanan hasret,
Dönüp bir kez bakmadın neden sanki geriye?
Ne ilgi, ne anlayış, nede biraz merhamet,
Elinden gelmez miydi böylesi bir sevgiye?

Unutulmaz diyordum oysa zaman çok acı,
Neleri yitirmedik, neler kaldı geriye?
Ne dermanı kaldı, nede artık ilacı,
Niye söylemedik sanki anlamıyorum niye?

Ufuklarda gökyüzü dağlara savaş açmış,
Denizlerde balıklar karalara kaçıyor,
Ne varsa kalanlardan, bölünmüş, parçalanmış,
Tüm güzel günlerimiz hayal olmuş uçuyor.

Uyuduğum geceler savaş açmış ruhuma,
Uyandığım sabahlar gecelerden karanlık,
Sanki bütün dostlarım set çekmişler yoluma,
Lalelere kan düşmüş, yok olmuş bahtiyarlık.

Demirden kelepçeler halkalanmış boynumda,
Sana doğru attığım her adımda isyan var,
Neleri yitirmedim? Ne vermedim uğrunda?
Ulaşılmazla ördün aramıza bir duvar.

Niye? Neden? Ve Nasıl? Sormaya mecalim yok,
Her sebebin ardında sen varsın gibi sanki,
Çok beklemiştim bir ses, belki de her şeyden çok,
Tüm bunların sonunda bitirdin ya her şeyi!

Uzak artık mutluluk. Ne bugün ne yarında,
Seni alıp gitti bilinmeyen bir isyan,
Bir umut bırakmadın, bir mutluluk canımda,
Rüzgarda sürüklenen yaprak gibiyim inan.

Nasıl olsa bitecek bu ızdırap bu çile,
Nasıl olsa gelecek sonu bu ömrümüzün,
Anlamadın, bilmedin ve sen göz göre göre,
Maalesef yakıverdin kökünü gülümüzün...