Gittiğin Gece Şiiri - Sema Zincir

varlığındı güneşi aydınlatan
yokluğundu geceyi getiren...
yokluğunu bi ben, bi de İstanbul paylaştık
sessizce ağladık gidişine...

günü yakalıyamadım ellerinden
geceye sürüklüyordu beni hüzünler
gün bitti, kuşlar da gitti,
güneş de çekildi pencerelerden!

denizin dalgaları bütün gece
sahile vurdu durdu
sanki deniz kudurdu...
dalgalar yüreğim gibi isyanlardaydı

sabahın ilk ışıklarında...
ne yağmur, ne gözlerimde yaş,
ne coşan dalgalar, ne de sen vardın...
geceyle birlkte herşeyi alıp gittin

gözyaşlarımı bile çok gördün bana!