Ölü dağlardan kaçan bulutlar gibi
Günahkar ruhumdan kaçmak istedim.
Kaçtıkça her adım kaderime yaklaştı,
Olanca suçumun üstüne suç kattı.
Ümidin kapıları yüzüme kapandı birer birer,
Gittiğim yerden geri dönemdim.
Düştüm, saplandım günah batagına,
Ne çıkabildim, ne kaybolabildim.
Kimse iteklemedi, kimse çekmedi beni,
Kendi adımımla düştüm narına.
Bir çırpıda yürüdüm kaderimin yolunu,
Seçmeyi benden kim daha iyi bilebilirdi.
Ateşten taşlar üzerinde yürürken bu yürek,
Alevden gölgeler bıraktı ardından gülerek.
Sınır taşlarını kırdı, geriye dönemedi
Sevgisizlik denizinde kendine gelemedi..
DENİZ
02.05.2010
Kayıt Tarihi : 17.8.2010 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendi adımımla düştüm narına.
Bir çırpıda yürüdüm kaderimin yolunu,
Seçmeyi benden kim daha iyi bilebilirdi.
kimse kaderini çizmiyor malsef biz umutlara yelken açarken rotamızı sevgiye çizerken o kadar çok engel çıkıyorki karşımıza kendmizi suçlamaktan başka bir şey bırakmıyor hayat bize ..
çok güzeldi tebriklerimle...
Yaşananlardan arınmış yolculuklar, yaşamın ilk adımlarında kalır sadece...
Güzel çalışmanızı kutluyorum sayın Fatma Avcı...
Son dizede, denizde=denizinde olmalı sanırım...
TÜM YORUMLAR (5)