Yıktı felek dünyayı benim başıma
Ağlasamda ne fayda gitti gülümcan
Kattı felek zehrini ekmek aşıma
Rüyamıda başıma yıktı gülümcan
Ne hayallerim umutlarım vardı
Ayrılık acın şimdi ruhumu sardı
Şimdi ufuktasın görünmez ardı
Gönlümde yücelere çıktı gülümcan
Kahrolsun böyle zalim yazı kadere
Felek attı bak beni derde hedere
Nasıl dayanırım ben bunca kedere
Ateş oldu Kor oldu yaktı gülümcan
Oysaki kurbandım yar senin yoluna
Gül ğoncan olup saramadım koluna
Revamıdır bunca zulüm allah kuluna
Diken oldu ok oldu battı gülümcan
Düşürdün yine azğın sele ağlarım
Attığım karaları geri bağlarım
Viran oldu mor sümbüllü gül dağlarım
Çul gibi bir kenara attı gülümcan
Yaşari artık bitti soldu bitirdin
Canımı alıp başka yere götürdün
Bin dereden geçirip alıp getirdin
Zehirler bile bana tadtı gülümcan
Yaşar Gürlek
03-03-2007
Rotterdam / HOLLANDA
Yaşar Gürlek
Kayıt Tarihi : 3.3.2007 15:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminiz hep yazsın.
saygı ve selamlarımla
Çok içli bir şiirdi, şiir değil iç yangınıydı ...Hayat demekten başka diyecek söz yokken, yaşanmışlıkların anısına olumsuzluk düşüncelerden arınıp güzellikleri anmanız dileğiyle..
Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (2)