Gitti Dünyadan Şiiri - Adem Ulutaş

Atası adın koysa da Dursun
Gitmeyen varmıymış durana sorsun
Hastalar ölümü bekleye dursun
Sapasağlam sağlar gitti dünyadan

Dünya malı ile övünüp  azan
Geçici alemde olsa ne sultan
Ölüm meleğine verilirken can
Gülen gözler ağlar gitti dünyadan

İnsanlara laf getirip götüren
Mevki için şahsiyeti yitiren
El etek öperek ömür bitiren
Yalakalar, yağlar gitti dünyadan

Mal, mülk bana yardır diye sevinme
Kazandığım kardır diye sevinme
Köşküm, bahçem vardır diye sevinme
İrem gibi bağlar gitti dünyadan

Başından püsküren lavlar külüyle
Kar ile yağmurun akan seliyle
Rüzgarla ve hattâ insan eliyle
Ne görkemli dağlar gitti dünyadan

Insanoğlu bu dünyaya geleli
Kimi dürüst oldu kimi hileli
Adem olan kendisini bileli
Çağ açıldı çağlar gitti dünyadan