Gitti arkadaş 2 Şiiri - Hanifi Okyay

Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.

Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Yemin olsun kendimi,ateşe atmam.
Maziyi bir kalemde,silip de gitti.

Bir ölüden arkadaş,farksız bedenim:
Bilmem neresidir,mekanım yerim.
Kime ne deyim ki? Benim kaderim;
İki gözümün nurunu,alıp da gitti.

İçimde ki ateş,dönmüyor küle:
İnan ki bir enkaz kaldı geride.
Seviyorum derdi,her seferinde;
Bütün hayallerimi,çalıp da gitti.
Hanifi OKYAY 19.08.2019 / 11:15