Gitti Şiiri - Nurullah Demir 2

GİTTİ

Aşk dediğin yok mu ben de?
Ne sözüm, ne yüzüm sahte
Yanmış külüm, közden öte
Başı duman yola gitti

Gece olur, ben susarım
Çöker başa, bulutların
Göz yaşımla umutlarım
Gürül gürül sele gitti

Boşver gitsin, diyemedim
Dağ bayırda sürdüm izin
Vefası yok, bu kalpsizin
Avucumdan çala gitti

Su gibiydin, ne diyeyim
Nadas kaldı, her evleğim
Hepsi neyse şu yüreğim
Yandı yandı yele gitti

Kız elinden neler çektim
Üç, beş hançer yedi sırtım
Peşinden o, malum zatın
Namın bile bile gitti

Dere değil, Ak Deniz'im
Bulansa da, maviliğim
Sapasağlam bir kimliğim
O kağıttan sala gitti

Boyun büktüm, attı düğüm
Sebebi bir gülücüğün
Terk eyledi, gönül köşküm
İki parmak bala gitti

Alma ahım, tartmaz tartı
Ardın, yüzün deve sırtı
Gönül eğler, el de kartı
Çıktı raydan fala gitti

Unutmuşken, tam adını
Gün batımı kapım çaldı
Neden dedim? Derin daldı
Ayıldı dört nalla gitti

Demir başın eğilmesin
Sahibi çok o densizin
Allah'ı var kimsesizin
Yâr belayı bula gitti
Şair Nurullah DEMİR