Vuslatsız Aşkların Kaderi Batsın

Vuslatsız aşkların, kaderi batsın,
Aşk çölünde Mecnun, del oldu gitti.
Visalsiz sevdanın, kederi batsın,
Kerem de Aslı'ya, kül oldu gitti.

Kerem'i Mecnun'u, getirdik dize
Aslı da Leyla da, yetişmez bize,
Aşkın deryasında, biz yüze yüze,
Aklımız fikrimiz, sel oldu gitti.

Yâr parmağı kesen, Züleyha biri,
Ben dipsiz kuyuda, Yusuf'un piri,
Yandık bu sevda, biz diri diri,
Aşkın yangın yeri, sol oldu gitti.

Gönül mesafesi, bizde çok yakın,
Dolarız gönüle biz akın akın,
Hiç hicran bilmeyen, şu aşka bakın,
Sanmayız cânânım, el oldu gitti.

Sabrımız Eyüp'ten, aşkı bileniz,
Arayı arayı, meşki bulanız,
Beraber ağlayıp, birlik güleniz,
Sevda içimize, dol oldu gitti.

Biz Şirin misâli, aşka geliriz,
Tıpkı Ferhat gibi, uğra ölürüz,
Mahşeri mizanda, arar buluruz,
Sanmayın ki bu aşk, öl oldu gitti.

Bağladık biz bize, gönül bağını,
Bülbül güle kurdu, yuva ağını,
Basma boran basma, sevda dağını,
Bülbülün mekanı, gül oldu gitti.

Aşkın ikliminde, olmasın hazan, 
Ayrılık yazmasın, kaderi yazan,
Yoksa isyan eder, Figani ozan,
Derki kara sevdam, zul oldu gitti