Bile bile yakmadık mı bu ateşi
Altına bir odun; atmadan gitti
Sile sile parlatmıştık güneşi
Işığında birlikte; yanmadan gitti
Bin mana yüklüydü her nefesinde
Huzur vardı huzur; billur sesinde
Düşler büyüttüm saçın gölgesinde
Giderken halimi; sormadan gitti
Müptela olmuşuz kaderin ağına
Huzurun yaşı yok ki erelim çağına
Üzüm hırsızını bekçi yaptı bağına
Açtığı yaraları; sarmadan gitti
Kanadı kırılmış aşık bilmez ki nizam
Zerafet dildeyse şerbet döker lisan
Bize yaz gelmez hep bahar hep nisan
Yağmurun tadına varmadan gitti
Gidenin rüzgarı; poyraz olur sevene
Duası derin olur kadir kıymet bilene
Vefa eksik olmaz gözden yaşı silene
Huzurun uykusuna dalmadan gitti
Iskatı var gidişin;söyle nedir diyetin
İhanet adın oldu;vafesızlık ziynetin
Belli ki Gökhan'ı asmaktı niyetin
Gönlüne darağacı kurmadan gitti
Gökhan Keleş
30.07.2002
Kayıt Tarihi : 23.1.2018 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!