Gitti ;
Ve gittiği gibi de herşey bitti sanıyordu
Lakin bilmiyordu.
Belkide bilinçli olarak bunu yapıyordu
İtti ; giderken beni sonu olmayan bir uçuruma itti.
Gülüyordu ; ben düşerken o ölümümü izliyordu.
Duyuyordum ; yüreğinde ki çığlıkları duyuyordum.
Küfrediyordu hayata ve bana.
Doluydu ; gırtlağına kadar doluydu
Yüreğinde sakladığı ve azrail'in bile bulamadığı çocuğa karşı.
Durdu ; öylece durdu
Ve sonunda kustu , kustu bütün nefretini
Üzerime.
Oysa mutluyduk ne oldu
Bitti ; herşey bitti
Gitti ;
Arkasına bakmadan
Bir veda etmeden gitti.
Gitti ; Ve beni ölüme itti...
Kayıt Tarihi : 10.11.2017 15:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Çakmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/11/10/gitti-289.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!