Ey Gönül!
Nasıl sevdi isem ilk günkü gibi,
Geçen zaman kalbi çelmedi gitti;
Yoksa diyor mu ki? Zıkkımın dibi,
Başımın belâsı, ölmedi gitti..
Gözleri hapsetti, zülfü bağladı,
Aşkın seli ile bağrım çağladı,
Gördü göreli bu gözüm ağladı,
Velhâsıl kaderim gülmedi gitti..
Sevmekti bil suçun perde fâniyi,
Şükür ki gösterdi sonra Sâni'yi;
Bahâne eyledi nankör mâniyi,
Durmadan oyalar almadı gitti..
Sanırdın ki dünya ondan ibâret,
Hak etmiştin bunu çilen kefâret,
Hayırsızdı oysa çoktu işâret,
Öyle inat kine yılmadı gitti..
Sîne yanacak ki Elest'i ansın,
Kimi Hakk'a erip kimi de kansın,
İmtihân cilvesi, mecâzı sansın,
Yüreğim dengini bulmadı gitti..
Yok imiş dünyanın murat alanı,
Seyreyle hele de var mı kalanı?
Ecel vakti gelip çatar yalanı,
Gönlümün isteği olmadı gitti..
Tarsusi'nin boynu ince dövse de,
Kapıdan ayrılmaz asla sövse de,
Koşar gelir hemen biraz övse de,
Vefâsız sevdiğim bilmedi gitti...
Kayıt Tarihi : 18.4.2017 09:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!