Ey Gönül!
Mecnûn'um Leylâ'mı görür dururum,
Hangi yöne baksam şaktı da gitti;
Ömrüm sanki oldu bir ân mürurum,
Sandım su misâli aktı da gitti..
Uyanıkken aynen görüyorum düş,
Hele yok mu yârin gamzeli gülüş?
Aşkıyla ölmekmiş canlı gömülüş,
Beni bana demek kaktı da gitti..
Acep yârim hangi burcun yıldızı?
Hatırlanır kalpte yâr sızı sızı,
İlâh-i Aşkın o mecâz lâfızı,
Serime Aşk tâcı taktı da gitti..
Nasıl soram yâre sevdin mi diye?
Yok derse ne'derim ben faraziye?
Tek umut böylece bu biteviye,
Bağrıma kıvılcım çaktı da gitti..
Yüzü, gözü, kaşı zirâ bambaşka?
Gönülde tercümân olmuştur Aşka,
Bakışları deme sakın alaşka,
Dumansız, ateşsiz yaktı da gitti..
Adem yârdan önce oysa cesetmiş,
Aşkıyla gördü ki mahlûk âyetmiş,
Mecâzi mahbûblar perde sûretmiş,
Emânet güzellik baktı da gitti...
Kayıt Tarihi : 10.7.2016 13:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/07/10/gitti-1-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!