Maziye boyun büküp ağlama nazlı canan
O acılar kalbinden sel olup akıp gitsin
Kırmızı gül kokusu her gün bağrında yanan
Kadir kıymet bilmeyen arkandan bakıp gitsin
Solgun sonbahar bile yüzüne gülüyorken
Vuslat mührünü bile busenden alıyorken
Seher rüzgârı bile uykuya dalıyorken
Gönül derdi çekmeyen gözyaşı döküp gitsin
Zeytin gözlerinde nem elbet bir gün bitecek
Sevdanın girdabına ne yürekler itecek
Mecnun bile düşünde can sesi işitecek
Hayalinle yanmayan boynunu büküp gitsin
Gün gelip de adını iç çekerek anarsa
Deli divane gibi alevinle yanarsa
Aşkın şarabı deyip gece gündüz kanarsa
Yar uğruna ölmeyen hasreti söküp gitsin
Yağmur şarkılarını kokunda duyuyorsa
Sen varken ay ışığı gecede uyuyorsa
Düşte bile birini yerine koyuyorsa
El sözüne inanan gururu yıkıp gitsin
Soluğunda kör düğüm acı hatıra kalır
O sözler sancılanır derdi hep senden alır
Hicran yarası sanma günden güne azalır
Vurgun nedir bilmeyen bu aşkı yakıp gitsin
Kayıt Tarihi : 3.7.2025 12:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!