Gitsen de Aynı Bende Yerin

Yokluğunda zifir renginde akıyor gözyaşlarım.
Ve ben ne zaman ağlasam,
Katran karasına boyanıyor gündüzlerim.
Ben ne zaman
Yokluğunun hesabını tutmaya kalksam,
Nafile.
Aklım hala gittiğin ilk günde.
O yüzden sorma,
Söyleyemem sensiz geçirdiğim bu kaçıncı senem?
Sorma,
İnan bilmiyorum hangi ayın yirmi ikisiydi gittiğin.
Ve nolur sorma,
Sensiz geçen her saniyenin,
Ömründen kaç sene götürdüğünü.
N’olur sorma…

İlla bir şeyler sormak istiyorsan
Geç aşkım aynanın karşısına
Ve sor kendine
Neydi bizi bu noktaya getiren.
Biliyorum hala aynaya baktığında
Beni görüyorsun karşında…
Geç aşkım aynanın karşısına
Ve söyle bana,
Beni gizlerken gözlerinde
Nasıl o gözlerle bakabiliyorsun yanındakine…

İlla bir şeyler yapmak istiyorsan
Çık aşkım karşıma.
Bak gözlerime…
Yokluğunda akıtsam da zifir gibi yaşlar
Gündüzlerim bulansa da katran karalarına
Gör!
Gözümde hala
Annenin ak sütü gibi bembeyazsın sen...