gitmiyorum bu şehirden...
bu şehirde akaçlanıyor acılarım denize
betimlese de sensizliği sabah güneşine yüreğim
inatla seyrediyorum bende,
haliçten...
poyrazlanırken duygularım teknede,
seyrediyorum onu kızıl hüzünlerle batarken...
gitmiyorum hayallerimden...
anlıksallaştırsam da ihaneti beynimde,
vazgeçmiyor aç gözlü ruhum
çıkacak karşıma biliyorum,
bir zaman, bir yerde
şehir hatları vapuru gibi aniden
arnavut kaldırımından inerken boğazkesende...
gitmiyorum senden...
öznelenmiyorum sıradanlığına gerçeklerin
gitmiyorum martı çığlığı gözlerinden.
zaten,
yalnız değilim bu şehirde
aforoz etse de aklım arsız yüreğimi,
sen varsın beynimin her hücresinde...
akşamdan kalma kösnül sevgide
içselleştirsem de ayrılığı,
hissediyorum,
benimkisi saat bir yalnızlığı...
kış uzun
umutlarım topraklanırken karların altında
hala yaşam var,
görüyorum,
surların dışındaki İstanbul’da...
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli şair Müsade Özdemir'in 'Gidiyorum bu şehirden' isimli o çok güzel şiirini okurken birden içimden isyan duyguları fışkırdı. Neden hep biz terkediyoruz şehirlerimizi diye. Bu dizeler onun için çıktı bilinçaltımdan. Müsade hanımın kaleminden öpüyor ona güzel kitabı için saygılar sunuyorum.
aforoz etse de aklım arsız yüreğimi,
sen varsın beynimin her hücresinde...
ne güzel dizeler...kaleminiz hep yazsın hakkı bey..
sevgilerimle..
içselleştirsem de ayrılığı,
hissediyorum,
benimkisi saat bir yalnızlığı...
kış uzun
umutlarım topraklanırken karların altında
hala yaşam var,
görüyorum,
surların dışındaki İstanbul’da...
kalmak mı zor gitmek mi
gitsekte bedenle
kalırdık yürekle
düşüncelerinize sağlık çok güzeldiii
TÜM YORUMLAR (5)