duyuyor musun?
kuş cıvıltılarıyla coşan ırmağı
dağları yıkıp da geliyor mu kulaklarına
hani gözyaşlarımızla suyuna eşlik ettiğimiz
içi yananlara çare olan o ortağımızı
hasretlikle 'ferhat' ismini aldığın
yolları kavuşturacağım diyen ey dilda
görüyor musun 'sensin' dediğin yıldızı
geceleri bekliyormusun ben gibi
buluştuğumuz salt mekanları, karanlıkları
parmakların yar olmuş nice kalemlere duydum da
kalemler yazmaz olmuş sayfalara daha sonra
satırlar özlem doluymuş yazılmayı arzu ederken
parmakların saracak bir ten bulmuş.
parmakların;
tutacak bir çift el bulmuş.
ey kalemim, ey gözlerim ey dilim
ben susayım sizler deyin....
ne ırmağın
ne yolların
hani kalem birde sayfaların
özlemi dert olmuş da sığınmış
demek bundanmış içimdeki buhranım
sebep buymuş kuruyan ırmakların
ve de gam-ı kayan yıldızın
22.08.2001 22.15
Sibel Acıman AkmanKayıt Tarihi : 10.10.2007 16:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!