Gitmişsin Şiiri - Ömer Tomruk

Unut diyorsun ya ey unutulmuşluğum,
Ağlayan gözlerim söndürebilir mi yangınımı...
Sen ne dersen de,
Ben sen istedin diye unutamam ki seni...
Adı çoktan konulmuş bu sürgünün,
Sen beni çoktan unutup gitmişsin...

Bense hala gözlerinin kırıntılarını topluyorum,
Kimsesizler hanesinin kırık pencerelerinde...
Her yağmurlu akşamda güneşi arar gibi,
Yollarını gözlüyorum köşe başında,
Oysa sen gitmişsin çoktan...
Unutup gitmişsin..

Unut diyorsun ey kaybolmuşluğum...
Duyduğum her şarkıda uzunca yollara çıktım
Dönülmez gidişilerinin peşinde...
Her varamadığımda sana, başa döndüm,
Her başa dönüşte bin kez öldüm...
Sen beni çoktan unutup gitmişsin oysa...

Yanan oldum,yakamadım bir seni beni yaktığın gibi...
Her yangınımda kor oldun yüreğimde,
Her kor küle döndü savrudu...
Ölüm ile yaşam arasında ki o incecik çizgide,
Ruhum hayalinden bir dilenci gibi kovuldu...
Her kovuluşum yeni bir çileye hapsoldu...
Unut diyorsunya ey kovulmuşluğum,
Gözlerin gözlerimi ne çabuk unuttu...

Sen beni çoktan unutup gitmişsin oysa,
Onca çırpınış boşa mıydı nefes almaya
Hiç bir şeye içerlemedim en çok sessizliğin koydu,
Unut diyorsunya bana hiç sevmemiş say,
Sevipte sevilmezliğim beni sırtımdan vurdu.
Ey benim sevilmezliğim,ey sevipte yandığım,
Gönül kelebeğin yaban çiçeklere ne zaman kondu...

Ben konduramadım sensizliği yüreğime...
Kapkara gecelerin matem kokan seherinde,
Bu varılmazlığın,sana ümitlerimi yordu...
Ben unuttum sende unut diyorsunya dilinin ucuyla,
Yüreğinin sesi beni detten derde koydu...
Tutunduğum dalımsın oysa,
Şimdi sen bana unut diyorsunya,
O küçücük ellerin avuçlarımı ne çabuk unuttu...