Kapı çalsa...
Her zaman gelenlerden biridir diyerek açsam,
Genelde bu saatlerde karşı komşumdan başkası zile basmayacağı için..
Seni görsem karşımda...
Boynuna atlayıp sımsıkı sarılmak, kokunu içime son nefesim gibi çekmek, orana burana öpücükler kondurmak.
Eskisi gibi...
Gelmiyor içimden.
Senden bu kadar, neden nefret ediyorum?
Sadece, seni görmemle ani sinirlerim benimle savaşıyor..
Nedeni;
Gözlerin, maviliğinde hayatı orada bulacakmışım gibi kaybolurken,
Ellerin, hiç bırakmayacakmış gibi sımsıkı sararken,
Gözlerinin denizinde, ellerinle boğdun...
- Ne işin var burada?
-Özledim...
Yanımızdayken sevdiklerimizin kıymeti bilinmez, hiç bırakıp gitmeyecekmiş gibi onları üzeriz,ağlatırız.
Canlarını yakarız, sabaha kadar göz yaşları dökerler bizim için.
Bir sabah bakmışız ki,
Ben ne yaparsam yapayım beni bırakmaz çünkü;
O beni seviyor.
Dediklerimiz..
Gitmişlerdir...
Banu ErdinçKayıt Tarihi : 21.3.2013 21:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!