Gitmeyeyim Diyeymiş Bunlar

İbrahim Efe Ulutam
1

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Gitmeyeyim Diyeymiş Bunlar

Ellerimden tutmuştun anne
Şemsiye altında ıslak ıslak
Bir tebeşeri taşırdı sular
Silinirdi usul usul yollardan
Gitmeyeyim diyeymiş bunlar
Hilallendirdiğimiz dudaklar
Sana dokunuşumda ağlar
Yaz kış bekleyen bulutlar
Bir sonbahara hasretlermiş
Bunun içinmiş her şey anne
Günbegün hayat, işten eve
Meğerki yollarım sanaymış
Çocukluğum ellerindeymiş
Dert dolu gözlerinden beri
Ben sendeymişim anne
Gitmeyeyim diyeymiş bunlar
Ellerine sardığım rüyalar
Yokluğumuzda ağlarlarmış
Baharda hüzünlü bulutlar
Bir sonbahara hasretlermiş
Aşkımdaki o biricik kızlar
Halbuki sana benzerlermiş
Biliyorsun beni güzel annem
Şimdi bir tatlı gülüyorsun
Göğsünde ince kara kalem
Belki de yaprak döküyorsun
Gitmeyeceğim hiçbir zaman
Bu da benim yeminim olsun
Ayıracaksa bizi zaman
Ruhlarımız yaprak olsun
Kavuşalım bir dünyada
Dökülelim ıssız diyarlara
Ve bir tek ikimiz olsun
Saçlarında gelin çiçekleri
Dizilmişler sıra sıra
Ağlamayı unutmuşlar
Özlemişler topraklarını
Ben de unutmam asla
Senden aldıklarımı
Ben sendeymişim anne
Her şey bunun içinmiş
Burkulmuş İnönü Parkı
Çiçeklerine kar serilmiş
Güldüğünce, sevdiğince
Ben sendeymişim anne
Gitmeyeyim diyeymiş bunlar
Sokaklar, parklar, ağaçlar
Yokluğumuzda ağlarlarmış
Baharda hüzünlü bulutlar
Bir sonbahara hasretlermiş
Aşkımdaki o biricik kızlar
Halbuki sana benzerlermiş

İbrahim Efe Ulutam
Kayıt Tarihi : 8.11.2025 12:20:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
ÖNCEKİ ŞİİR
SONRAKİ ŞİİR
Hikayesi:


Şiirin hikayesi, şairin çocukluk zamanlarında yaşadığı mutlu anıların birer özlem dolu kedere dönüşmeye başlamasıdır.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!