Gitmeyelim Şiiri - Nihat Eren

Seherde horozlar ötüşsün
Kundakta bebekler gülüşsün
Ezan seslerini minarede
Susturup gitmeyelim

Yeryüzünün duvarına
Memleketin resmini
Yıkık dökük perişan
Asıp gitmeyelim

Sıcacık yuvamızdan
Bereketli ovamızdan
Bin yıllık duamızdan
Vazgeçip gitmeyelim

Hiç ardına bakmadan
Kaçsa herkes tufandan
Nuh’un gemisini arkadan
Terk edip gitmeyelim

Tomurcuklarda kini
Kurşunların izini
Mem’in göğsünde Zin’i
Hapsedip gitmeyelim

Ben renksiz bir çiçek bahçesi
Sen unutulmuş bir cihan köşesi
Haydutların son neşesi
Olup gitmeyelim

Ümidimizi uzaklarda
Sevincimizi kursaklarda
Çocukluğumuzu sokaklarda
Bırakıp gitmeyelim

Yarım kalmış romanlarda
Bitmemiş ödevlerimiz
Geleceğimizi sıralarda
Yakıp gitmeyelim

Kalabalıklar yalnız gibi
Dünyadan habersiz gibi
Karanlıkta bir yıldız gibi
Kayıp gitmeyelim

Kanla sulanmış bir yer
Bütün dünyaya değer
Kıyamet kopmuşsa eğer
Kalkıp gitmeyelim

Kimimiz uydu cahile
Kimimiz vurdu sahile
Başımızda kaçıncı hile
Artık gitmeyelim

Devir o eski devir
Dün köy bugün şehir
Tarihten kirli bir nehir
Akıp gitmeyelim