Gitmeyeceksin Şiiri - Nurtaç İnci

Masalcıya
Emir kiplerini artı sonsuz gelecek zamanla çarptım, üzerine lâhur bir kaftan gibi giydirdim.Çatlak dudağının ıslığını her adıma yapıştırdım.Adım câvidan benim; gitmeyeceksin.
Sana yasak gülün dalı, engerek yılanı, kazıdım tüm sözlüklerden gayyaya attım.Sarı tüylü bir serçe büyüttüm elimle.Kanadıyla gökyüzünü toplayışını görmeden, adım mavera benim, gitmeyeceksin.
Daha çok ağaç büyütmedin.Bahçende köşe köşe açan mineleri fark etmedin.Arka kapında kundağında ağlayanı bin kez sevmedin.Adım ebedî benim, gitmeyeceksin.
Ne saatlerin dönmesi durdu, ne güneşin gülmesi.Hâlâ akıyor nehirler denize doğru, yaz bulutları sana.Çocuklar doğmayı bitirmedi ki. Yollar sana gelmeyi.Daha yağmayan yağmurlar var, esmeyen rüzgâr.Adım arraf benim, gitmeyeceksin.
Dağların mor sümbülü ayaklarına takılmış, notanın en güzeli parmaklarına.Kervan kervan dökülüyor mısraların vahasızlara.Sahrayı geçemedi insanlık, adım istib’at benim gitmeyeceksin.
Maviyi henüz çıkarmadık kirli çıkılardan, yastık altlarından. İlkler peydahlayan tangolar henüz keşfedilmedi.Kırkıncı odalar açılmadı, kum saatleri icat edilmedi.Adım ebedâ benim, gitmeyeceksin.
Daha binlerce ebemkuşağını beline dolayacaksın, gecenin tenini soluyacaksın.Ellerim var, çok yad ellerim, asla bırakmayacaksın.Korlu dağlara kar yakışmaz a şaşkın, güvendiğim dağlara yağmayacaksın.Bütün memnûları kapına yığdım.Adım senakâr benim, gitmeyeceksin.