duygularım kar fırtınasında parçalandı,
yıkıldı evim barkım; kör kurşun kapıma dayandı,
hayallerim uçuştu bir bir eteklerimden;
avuçlarımda senden silik bir koku kaldı...
hoyrat mevsimler tükendi benim şehrimde,
kimsesiz kimseler bir bir uyandı,
sabahlarda oldu elbet akşamlarda;
benim dünyam gecelerden arta kalandı..
ne mapuslar eskittim bitik yüreğimde,
zincire vurdum bedenimi kendi ellerimle,
kan revan içinde bitap düştüm, can çekiştim;
çığlıklarımda boğuldum kendi sessizliğimle..
suskun kalışımla yaktım tüm ağıtlarımı,
tüm feryatlarımı son tebessümüme sakladım..
ne sana gitme diyebildim;
ne de gitmeni istedim...
Haydarpaşa garında
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk ve telâş
Bir adam
Devamını Oku
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk ve telâş
Bir adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta