Gitmenin vakti Şiiri - Şair Kum

Akşam oldu
Yumrukladım boy aynamda
Kendimi
Ve kahkaha çizdim usaremden
Yüzüme
Gitmenin vakti…

Omuzlarımda yüküm
İpe götürdü sorgusuz
Fotoğraflarım;
Ben değilim yorgun
Ben değilim inleyen
İki satır arasında.
Yumruğumda kırmızılık
Keskin ucu kalemin
Bükemedim bileğini
Harflerin
Ve kanaması durmadı
Bedenimin
Yar
Akşam gölgemde dinlendi
Ketum düşleri
Serdi ayağıma gün
Çeyreği geçti can çekişim
Yine de ölmedim

Sen kapat gözlerimi
Koşulsuzca çiz üzerimi
Bir kelamda
Ve nefesime büyü yap
Düşünden,
Çıkmaza düşür düşümden

Özgür değilim
Tabuları ayaklarımda
Her insanın.
RABB
Gözlerime ölüm sür
Kötü bir rüya koy
Günah çıkarıcı
Bitsin ortada kalmışlığım
Bedenimde birikti yalnızlık
Pankartlarda bıkkınlık
Asi bir dürtü acıdan öğrendiğim
Bezgin kalakalmışlık
RABB ağır yüküm
Omzuma mutluluk koy biraz
Suskunluk koy
Samimiyet koy.

Tövbenin suyu kaynıyor
İbrikte
Vaftiz ediliyor
Her kelimem
Ve çivileniyor
İhanetlerin içine
Kabil’in gözlerine

Araf’ta,
Yanık bir yüz
Selamımı alan.
Yürüyüp kaldığım,
Yarım bir yol
Ateşi katran,
Dilimin,
Sorguya hazırlık
İsrafil’de
Yenilmişlik bildiğim

Nefretimin
Eteği kesildi
Umurumu
Uçurdu rüzgâr
Bir korkuluk
Dışım,
-Görene ürkütücü-
Aç gözlerini
Bak bana
Kanayan benim
Musa’nın yurdunda
Yüreğimi çıkardı
Vahşi!
Asûde bir gülüş
Düştü çöllere
Sana ağlarım
Yalnız sana
Vakit akşam
Yüreğimin zindanında.

Yar yüzümü unuttu
Uyku
Azrail eksik gidiyor
Her gün.
Avucumda
Gönülsüz
Yakarışlar
Semadan dönüyor
Mırıltımın yavanı
Yakama yazılıyor
Duasız.
Penceremde
Buğusu hıçkırıklarımın
Benden habersiz
Parmaklarımda
Doksan dokuz sabrım
Hatırlamıyorum
Yittiğimi
RABB
Uzaklaştırma beni
Kimsesizim
Ve bıktım
Yüzük parmağımdan

Seccademe
Kızıldeniz değdi
ucu ıslak
Acıdan emanet
Dilimin peltekliği
Vakit ayrılıksa
Erken öldür beni
RABB
Yaramı
Sekiz kez dağladılar,
Ve usuma
Bir panzer gibi
Saplandı konuşmalar
Her harfimi aldı
Arsızlar
Yıl sekiz
Ay sekiz
Yara sekiz
Seccademde Kızıldeniz