Hiç mi dur diyecek kelimen yoktu?
Bu son tren…
Sen istedin ben mecburen
vardı söyleyemedim melekler vardı yanımda
oysa şeytan de diyor
söyleyemedim tren mi kaçtı makinist mi hızlı bilmiyordum
utandım da biraz öyle ulu orta auarası belirsiz söylenmezdi de
sen git… annenin son tebessümlerini de al
gel tren kaçsa da makinist benim
mecalsiz kayıpların örgülü çorabını giydim üşümüyorum
mecburlar ışırken gidişler ölgün hasretlere sarılırken
eskiz, cebi delik anların hamındayım
yandım piştim elhamdüllah
umurumda bile değilsin
kaçışların labirentlerinde zar attım hazır kalışlara
yeni bir sevdanın defilesinde beni sunar güzeller
kıskansan hatta çatlasan da hayat böyle ayna öpüyor
suçlarımın saçında evrenin bütün umutları beyaz
yaşlanıyorum aşka
kumru panayırında ölümsüz aşklar satıyorum
istersen uğra kendini satın al benden
kalmak sana çok yakışan bir fistan gibi
gel onu da al, ruhun takasıyla
sahiplenemediğim aşkın da bedava
gözyaşların zemzem yerine satılırken burada
kutsi sevdamızın kabesinde sakın ağlama
kaderin cilvesiymiş,nasipten öteleri tavaf eyle
Kayıt Tarihi : 20.9.2009 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!