Gitmenin Rengi Şiiri - Muammer Karadaş

Bu akşam ay terkedilmiş bir çocuktur
Kendini bulutlara vurur ah umutsuzdur
Kırmızı bir karınca gibi içime sokulur

Haydi bir şırıltı koyun şurama, ağır
Gidiyor o, bir türlü kanım akmıyor
Önce gözleri vardı, orda başladı her şey
Orda katlandım örneğin bütün mutsuzluklara
Gözleri vardı önce ve onların rengi yoktu
Karanlık bir sığınaktı gözleri yaralılara

Haydi ağır bir şırıltı koyun şurama
O gidiyor ardından kanım gidiyor
Gidiyor, mermilere hazırlıyorum kendimi
Bozguna. Neyim ben, mermiden önce garda
O ona gidiyor, bütün dudakları saçlarıyla
Ben tutup karanfiller bırakıyorum karanlığa

Ağzım açtığında yaralı bir gül diyorlar
Bir haykırış bir haykırış sabahlara kadar
Ben neyim artık, bir lambanın son soluğu
Ben bir aşkın karaya çalan lacivert sonu
Haydi ağır bir şırıltı koyun şurama
Neye olmamışsam hep ona yakalandım

Bakın nelerle yoruyorum dilimi: o gidiyor
Yorulmuş bir papatyayı bırakarak raylara
Gidiyor, ardından turuncular allar gidiyor

Ben tutup karanlığa karanfiller bıraktım