Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bazan gitmek zorunda kalır insan...İstemeye istemeye gider.
Kalmakta bir hayır yoksa eğer, gitmesi daha uygundur.
Yüreği acısa bile...
10 puanımla kutluyorum.
Selam ve sevgiler.
Nerelerden geldik, nerelere gittik kim bilir hepimiz? Kimi isteyerek oldu gidişlerimiz, kimi de içimiz yana yana gitmek zorunda kaldık. Ne kadar anlamlı ve güzeldi mısralar. Beğeniyle okudum şiirinizi Hatice Hanım. Kutluyorum, sevgilerimle.
'Gitmesini bilmeli..'
Evet, ardına bakmadan Hatice Hanım.. Yoksa gidilmemiştir..
Kutlarım hüznün yakıştığı şiiri ve sizi..
Gitmek kolay mı sanki? Hem sadece gittiğini mi zannedersin? Gitmezsin,gidemezsin.Sadece giderken onu da götürürsün yanında,yani gidersiniz...Güzel bir şiirdi.Kutluyorum...
gitmek gerek bazen.... bu bir erdemdir bana göre.... Erdemli ve cesur yüreğinizi çok sevdim. muhteşem dizelerinizi ve yazdıran yüreği kutluyorum... sevgiler
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta