Gitmen Şiiri - Abdullah Selçuk

Gitmen; unutturmaya teşebbüstü,bu da cinayete meyillendirmek.
Ya da ne bileyim. Gitmen,hiçbir şey bile olamadığımın tescili..
Bazen öyle geliyordu ki,
şiirin en güzel cümlelerin yanında gereksiz sözcük gibi hissediyordum. Yani yalnız..
Gerçi ben sen varken de yalnızdım,şimdi bu intihar kokan anılar niye.

Kavuşmamız; bir sonbaharın en kasvetli gecesine denk,
Kavuşmak,yaprakların yapayalnız bıraktığı ağacın baharı bekleyişi gibi.
Mevsimlerce ve her gece..
Yalnızdım! mevkiim öteye gidememişti sen varken de.
Gerçi ben sen varken de yalnızdım,şimdi bu sensizlik çığlıklarım niye..

Düşünmek; seni diye adlandırıp sensizliği.. yağmurunda şehrin,
saçlarını ıslatan damlaların her birini anı yaparken kafamın sen köşesinde..
Bekliyorum, ölüm gibi birazda.
Üç beş ay ömrü kalmış hasta gibi,intiharın eşiğindeki yalnız gibi..
Gerçi ben sen varken de yalnızdım,ama bu sebebsiz gitmeler niye.