Gitmem Gerek... Şiiri - Hatice Kelleli

İlk bakışta değişti
Yüreğimin seyri
Sanki bu gözler sana açılmış,
Yalnız sana aitti.
Seni bana tesadüfler çemberi değil,
Yaradan’ın yazısı getirmişti
Belliydi.
Toydu yüreğim
Yaşamda ağaç değil, fidandın henüz
Küçümsenen heveslerim
Önemsenmeyen düşüncelerimle
Sana kucak açmış toy bir çocuktum
Oysa içime sığmayacak kadar
Büyüktü bakışların
Gitmem gerekti
Ardımı dönüp gitmem…
Geride anam ağlarmış,
Bacım özlermiş aldırmadan
Gitmem gerekti…

Seni cennet bellemiş bu yürekle
Düştüm yola.
1915’te nasıl koşmuşsa yürekler
Canı hiçe sayıp nasıl dökülmüşse bedenler
Dökülmek istedi uğruna her zerrem,
Sana varmak için
Yoluna serilmek istedi yürek
Seni vatanı belledi bu bellek

Yol Mevlana’ya çıktı
Tüm çaylaklığımla daldım
Büyülendim dergahın da
Beklide dedim kendimce
Uğruna dönmek adını zikirle
Seni selamlamak her saniye
Kollarımı açıp aşkımı
İlan etmek bir ömür boyu
Sana kabullenmeye bir yoldur dedim
Bir çırpıda adadım kendimi
Oysa iki gün geçmeden
Ters çevrildi ayakkabım
Bu yol aradığın değil dendi

Pes etmek bilmez çocukluğumla
Her düşüşte ağladım
Her defasında sevgine sığındım
Yeniden kalktım ayağa
Her kapı yüzüme kapandı
Yüzüm her defasında kaldırımlara kapandı
Bıkmadım!
Birkez olsun of demedim
Yüksünmedim gözlerinin ağırlığını
Sen benim cennetimdin
Muhakkak bir ibadeti olmalıydı
Sana varan bir yol
Bir rehber olmalıydı
Vazgeçmedim aramaktan
Bulamamanın verdiği perişanlıkla
Sürüklendim ordan oraya
Kah çelebinin ney’inde
Kah toprağın özünde
Aramadık yer koymadım
Ne bir rehber bulabildim
Nede yolunu gösterecek bir el,

Seni ararken
Yolunu ararken büyüdüm
Kaç kez parçalandı kalbim unuttum,
Acılarla kaçkez düştüm
Çamurlu sokaklarında
Meğer hep etrafında dönüp durmuşum
Gözümden yüreğime süzülen senle
Gözünden yüreğine süzülen ben yetermiş çok şeye

Anladım..
Oysa aramakla ne çok geç kalmışım
Özlemle yolunu ararken,
Kayboluşla ne çok tüketmişim kendimi
Meğer ne çok özlemişim seni…
Şimdi tövbelerin biri binpara
Kapında acemiliği mahçupluğu
Yolunda sevgimin atardamarları serili
Sen benim hazzım,
Mutluluğum.
Sen benim doyamadığım cennetim
Geçkalmışlığın hükmünde
Hükümsüz zamanla
Sana geldim
Geç kaldığımı bile bile
Gözlerini açıp birkez görmen için
Birkez sarılman için
Oysa sen!
Gözleri ağma
Yeniden düşüyorum yola
Bukez sözüm
Bu kez yolum yaradana
Cennetiyle, cehennemiyle
Beni ben yapan seni yaradana….