Gitmem gerek Şiiri - Murat Ülkü

Gitmem gerek, başımı alıp gitmem bu şehirden,
Senin sevdanın sızısından, o hasretin yangınından.
Tüm yolları yakıp yıkıp, kaçmam gerek senden,
Çünkü biliyorum, bu kalış, ikimizin de sonu olur.
​
​Şimdi bu sözlerimden bir şiir çıkarırsın, bilirim,
Ama her dize, içimdeki o deli korkuyu gizler.
İçimdeki ateş böylesine harlanıp yanarken,
Seni de yakarım diye titriyor ellerim, sana zarar veririm diye...
​
​Sen böyle güzel, böyle temiz severken beni,
Sana lâyık olmak isterdim, ne çok isterdim!
Gözlerindeki her bir damla yaşı silmek,
Mutluluğun en yüce zirvesine varmak seninle, sadece isterdim...
​
​Fakat istemekle olmuyor; oysa ne kadar hasretim o sevdaya!
Çünkü içimde devrilmiş bir enkazın tozu var,
Çünkü içimdeki o kadim yara, kanamaya devam eder.
Çünkü içimdeki o acılar, beni öyle bir sarmaladı ki,
​
​Bu zifiri çemberi kıramıyorum, çıkamıyorum bir türlü.
Her denemem, daha derine çekiyor beni, bir girdap gibi.
Oysa o güzel sevdaya sarılmak, o tertemiz sevgiye,
İçimde bir yetim gibi bekleyen en büyük hasretim.
Gitmem gerek. Sen, yanıp kül olmadan benden uzak kal.