Düne kadar çaresiz gözyaşlarıyla ıslandı boyumuzca dertler,
Bugün kuraklık ve hissizlik sardı bedenimizi,
Ters rüzgarı geç öğrendik...
Tayfun ile lodosu ayırt edemedik biz,
Güneşe büyük anlamlar yükledik...
Kara bulutlar bizi ağlarken yakaladı...
Babamızla uçurtmayı hep yaz akşamı uçurmuşuz...
Bugün, ipin elimizden kaydığı an ki kadar çaresiziz...
Karla kaplı yüreğimize bir çekçek, bir parça güneş!
Evdeki sessizlik ürkütüyor güneşi dahi,
Ellerimizi kavuşturup çöle damlayan yağmur damlası gibi emsalsizliğimizi düşlüyoruz...
İçimizde kalan zerre ışığı paylaşma ümidiyle gezerken avare;
Kalbinin yerinden emin olamamışlar,
Dinlemeye vakit ayıramayanlar,
Göründüğü gibi değiller...
Işığım sönüyor...
Direnemiyorum...
Cemre Gültekin
01.12.2014 / 00.05
Gitmem Gerek!
Kayıt Tarihi : 1.12.2014 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!