Gitmeliyim Biliyorum Şiiri - Gul Su

Artık gitmeliyim senden.
Cemreler düşerken,
Yüreğini üşütmeden gitmeliyim.
Gitmeliyim biliyorum...
Bir bahar akşamının ılık ılık esen
rüzgarıyla gitmeliyim.
Sürüklemeli beni çaresizce yarınlara.
Umutlarımı tüketmeliyim bir bir,
Hiç birşey yaşanmamış gibi.
Sensiz yarınlara haykırdığım anlarda,
Önünü kesmeliyim bıçak sırtıyla.
Gitmeliyim Biliyorum...
Unutmalıyım seni.

Gitmeliyim...
Biliyorum.
Her ne kadar acısada yüreğim,
Burnumun direği sızlaya sızlaya,
Gözlerimden yaş yerine,
Kan akıta akıta gitmeliyim.
Gündüzün kendini geceye bıraktığı gibi,
Bırakmalıyım ellerini usulca.

Gitmeliyim...
Biliyorum...
Her varoluşun...
Yok oluşu gibi.
Seninleyken bile sensizliği yaşatırken,
Sensizken sensizliğede dayanabilirim inan.
Arada bir kaybolurum belki,
aklımda kaldığın kadarıyla senlere,
Sonra yine çıkıp gelir varolurum,
bedenimin gittiği yerde.

Gitmeliyim...
Biliyorum...
Yüreğim kaldırmıyor artık,
her yeni güne ettigim isyanlarımı.
Tatlı acı yaşamışken tükenen yılları,
Sana ahımın geçmesinden korkarım,
İşte bu yüzden gitmeliyim.
Gülüşlerimi söndürüp gittin,
Tebessümlerimide
bitirmenden korktuğum için
gitmeliyim.