Yatağı sırtında, yaşlı bir adam,
Beli bükülmüş, zor yürüyordu.
Sordum, emmi nereye böyle?
Yardımım dokunur, belki söyle.
Biraz düşündü, başını eğdi,
Belli ki aklına gelmemişti.
Dedi; evlat unuttum, yaşlılık işte.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
