Yatağı sırtında, yaşlı bir adam,
Beli bükülmüş, zor yürüyordu.
Sordum, emmi nereye böyle?
Yardımım dokunur, belki söyle.
Biraz düşündü, başını eğdi,
Belli ki aklına gelmemişti.
Dedi; evlat unuttum, yaşlılık işte.
Kim bilir, belki söylemek istemedi,
Belki de çekindi.
Zaten mahcup bir hali vardı.
Dedim; emmi yorma kendini.
Sanki herkes biliyor mu,
Nereye, niçin gittiğini?
Emin değilsen, gittiğin yerden,
Yol yakınken, geri dön istersen.
Aksi halde çok rezil olursun.
Dedi, evlat mümkün değil.
Beni çağırdılar, dediler, çabuk gel.
Onun için gitmeliyim.
Buralarda kalamam.
Hem davete icabet, etmek gerekmez mi?
Ben gitmesem onlar gelir,
Yakalayıp götürürler.
İşte böyle evlat, sen bana müsade et.
Mutlaka gitmeliyim,
Emre itaat etmeliyim...
Kayıt Tarihi : 24.12.2009 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiyle kalın
Tebrişkler ve +Ant.
Selam sevgi ve saygıyla.
Seyfeddin Karahocagil.
TÜM YORUMLAR (34)