Gitmeliyim Şiiri - Esra Algan

Sırtım alacakaranlık bir gece
Yüzüm güneş tutulması
Doğru bildiklerim yalın...
Yelken açmalıyım gözü kara
Hoyrat maviliklere
Gagasında pusula taşıyan martılar
Yoldaş esen rüzgarlarla
Yol almalıyım beni kendimden sürgün eden
Yaşama yamanmış tüm gerçeklerden.

Gitmeliyim!
Küçük bir valiz almalıyım elime
İçine büyük umutlar sığdırıp
Her adım geride bırakmalıyım
Acıları
Pişmanlıkları
Yüzünü kara gecelerden esirgemeyen
Kötü kabusları...

Gitmeliyim!
Yeni bir mevsim çizmeliyim
Tüm mevsimleri bağrına basan
Ne sonbahar bürünmeli yasına
Ne zemheri soğuk, ıssız kalmalı
Çiçekler dört mevsim açmalı
Güneş gülümseyince yakmalı
Tüm şemsiyeleri atıp
Yağmurunda özgürce ıslanmalıyım

Gitmeliyim!
Kitaplarla kalabalık olmalı tenham
Duvarlarında durmuş saatler
Bozuk bir plağın çaldığı
Yüzyıllık bir şarkı bestelemeli
İçimde hıçkırıklar
Rastgele yazılmış bir şarkıydı bu
İliştirilmiş ömrüme
Müziği bestesiyle uyumsuz
Bu radyo bu şarkıyı artık çalmamalı...

Gitmeliyim!
Sokaklarını özgürce arşınladığım bir şehre
Ciğerlerime dolan nefesin hesabını tutmadığım
Koştuğum, ağladığım, yutkunduğum
Düşlediğim
Hesap vermediğim...

Gitmeliyim!
Derinleştikçe sızısı artan
Yanlış merhemler sıvanmış yaralarımı
Kanatmalıyım
Kanadıkça acısını duyumsadığım
Acısıyla benimsediğim yaralarımı
Yeniden sarmalıyım...

Gitmeliyim!
Bir sözüm olmalı kendimi tanımladığım
Sevdiklerime, sevildiklerime
Sayfa sayfa anlatamadığım
Nihayet anlaşıldığım
Yüzlerde bir tebessüm bırakmalıyım...

Gitmeliyim!
Bir ömre değer gözlerinin
Saltanatıyla kuşatmalıyım gözlerimi
Saatimiz doldu sevdiğim
Yorgun sevdamı katıp ömrüme
Yol almalıyım artık
Kaybolmuş benliğime...