Tozlu topraklı anılarda kalmalıydım öylece
Ölü sanmalıydın beni sende.
Hortlak gibi çıkıverdim
Seni üzdüm galiba, özür dilerim
Sararan başaklardaki sallanışta an beni
Nehire damlayan ayın her ışığında
Avucunu yumduğunda, içimdeki koru sakla ellerinle
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta