Tozlu topraklı anılarda kalmalıydım öylece
Ölü sanmalıydın beni sende.
Hortlak gibi çıkıverdim
Seni üzdüm galiba, özür dilerim
Sararan başaklardaki sallanışta an beni
Nehire damlayan ayın her ışığında
Avucunu yumduğunda, içimdeki koru sakla ellerinle
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta