Gitmeliyim Şiiri - Ozan Oğuz

Ne yöne doğru gittiğimi bilmeden
Sürdürüyorum hayatımı;
Başını ve sonunu önemseden.
Herşeyi şansa bırakıyorum
Peşinden koşmuyorum
Çünkü yoruldum

Acılar sürse de
Katlanmayı deniyorum:
Kimsenin alacağı bir şey kalmasın diye
Ve bu bir hoşça kal oluyor
Ve sanki umursamıyormuşum gibi gözüküyor

Aslında öyle ihtiyacım var ki ona
Onsuz güneşim öyle uzakta ki
Karanlık yavaşça solarken bile
Hiç kaybolmuyor
Ve önümü göremiyorum
Öyle ulaşılmaz geliyor ki...

O yokken suskunum
Düşlerim yok, uykusuzum...
Yokluğun içinde bir varlık yaratmaya çalışıyorum
Küçük şeylerden mutlu olmaya çabalıyorum,
Ama öyle büyük ki mutsuzluğum:
Tatmin olamıyorum hiçbir şeyden
Öyle bir düşüş ki bu...
Kurtulamıyorum karanlık düşüncelerden
Ve boşluğunda kayboluyorum

Bu değişimi kabullenmeliyim
Acıyı azaltmak için
Yağmurdan kaçmalıyım
Ve arkamda bırakıp herşeyi gitmeliyim
İhtiyacım olduğunda yanımda olabilecek biriyle
Kendi güneşimi yaratmalıyım
Ve aşkımı o karanlığa gömmeliyim
Çok zor ama gitmeliyim