Gitmeliyim… Şiiri - Canan Karabulut

Saygısını yitirmiş hayat gözümde
Unuttum artık,
Sınırlarımın nerede başlayıp,
Nerede bittiklerini…
Sükut deyip susuyorum…
Dudaklarımdan çıkamayan her sözü,
Yüreğimde boğuyorum!
Kabuslarımda taşıdığım onca tereddütle,
Nereye kadar gideceğim?
Hazır zaferler benim harcım değil!
Niçin onca savaştan geriye,
Sadece kaybettiklerim kalıyor?
Kendi savaşımın galibiyken,
Zafer şarkıları başka diyarlarda çalınıp,söyleniyor…

Karabasanlar çöküyor yüreğime…
Ne ağıtlarım duyuluyor,
Ne de yalnızlığım…
Hazan mevsimleri hiç gitmiyor başımdan!
Artık gözlerimin dayanacak gücü kalmadı!
Gülüşlerime sakladığım hüzünler,
Benim yalnız anlarımı kolluyor.
Teselli aradığım yollar,
Adımlarımı ve beni tüketiyor…
Ömrüm mü tükenen!
Yoksa ben miyim?

Sağır sevgilerle dolaştım bir ömür
Kapımı çalan,
Boynu bükük yalnızlıklar oldu
Paylaşılmaya değer umutlarım vardı
Bir zamanlar….
Şimdi kendi umutsuzluğum içinde yokoluyorum…
Nedenini bilmediğim kimsesizliğin muhatabıyım.
İntizarım yalnızca,
Yalnızlığa mahkum olan yüreğime…
Kimse değil sebebim
Yada,
Kimsenin sebebi ben değilim..
Anladım galiba!
Sonu yok bu sefilliğin…
Kasvetli geceler beni bekliyor yine
Gitmeliyim….